bardzo pierwszy

Pierwszy raz jest na tyle silnym doświadczeniem, że w chyba każdym indywidualnym i zbiorowym odczuciu staje się paradygmatyczny.
Nie zależy to nawet od tego, czy pierwszy raz dokonuje się w kontakcie z kopią, fałszerstwem czy przestępstwem. Pierwszy raz może być miły lub złowrogi, dobry lub podły, udany lub nie.
Zawsze zostaje, formuje, narzuca.
Przy odrobinie szczęścia i sprawnego konstrukcjonizmu może nawet zostać ogłoszony tradycją. 
Nawet jeśli pamięć zaciera go przez swoje kolejne przywołania, naddatki i remiksy, pierwszy wciąż nawraca swoją pierwotną powtarzalnością, która nie musi nawet sięgać illis temporis.
Dlatego też nie mogę się przyzwyczaić do oryginałów utworów, które poznałem przez cover lub nawet podsłuchane mamrotanie.