heroiczne moje batalie o jakiekolwiek towarzystwo

Kontynuując ostatni wątek, mogę pochwalić się, że zaszczyciły mnie w tym tygodniu aż 2 możliwości umówienia się z paniami, o których wiedziałem mało, ale postanowiliśmy zaryzykować.

Pierwsza była nawet mniej więcej nawet. I nawet potrafiliśmy się dogadywać i współodczuwać pewne stany, niektóre dla mnie konstytucyjne. Można by powiedzieć, że krótkie to spotkanie było całkiem udane, gdyby nie to, że pozytywnie zaskoczony tą panią, okropnie nudziłem się sobą. Nie mogę siebie słuchać, głodne są te kawałki i bez znaczenia, nawet nie mam ochoty ubierać ich w retorycznie piękną całość. Tyle razy już o nich myślałem, że nie mogę pohamować wstrętu do opowiadania. Nawet mój głos mnie denerwował.

Pomyślałem jednak, że może apetyt wzrośnie i potraktowane jako sparing pierwsze spotkanie pozwoli mi wybrać się na drugie już jak na wojnę i walczyć jak o śmierć lub życie. Czułem już zdecydowanie zew krwi, ale ostatecznie zaspałem. Na 19.30.